Ομιλία ΚΖ΄ (27)
Γνῶθί σου τὴν εὐγένειαν, ὢ ἄνθρωπε, καὶ τὸ ἀξίωμα, πῶς τίμιος εἶ, ἀδελφὸς Χριστοῦ, φίλος βασιλέως, νύμφη τοῦ ἐπουρανίου νυμφίου. Ὁ γὰρ δυνηθεὶς ἐπιγνῶναι τὸ ἀξίωμα τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς, οὗτος δύναται ἐπιγνῶναι τὴν δύναμιν καὶ τὰ μυστήρια τῆς θεότητος καὶ μᾶλλον ἐντεῦθεν ταπεινωθῆναι· ἐπειδὴ διὰ δυνάμεως Θεοῦ βλέπει τις τὴν πτῶσιν ἑαυτοῦ. Ἀλλ’ ὃν τρόπον αὐτὸς διὰ παθημάτων καὶ σταυροῦ παρῆλθε καὶ οὕτως ἐδοξάσθη καὶ ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, οὕτω χρὴ καὶ σὲ συμπαθεῖν καὶ συσταυρωθῆναι καὶ οὕτως ἀνελθεῖν καὶ συγκαθίσαι καὶ συναφθῆναι τῷ σώματι τοῦ Χριστοῦ καὶ πάντοτε συμβασιλεύειν ἐν ἐκείνῳ τῷ αἰῶνι, εἴπερ συμπάσχομεν, ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.
Ὅσοι γὰρ δυνηθῶσι περιγενέσθαι καὶ παρελθεῖν τοὺς θρίγγους τῆς κακίας, εἰσέρχονται εἰς τὴν ἐπουράνιον πόλιν, τὴν εἰρηνευομένην καὶ μεστὴν πολλῶν ἀγαθῶν, ὅπου τὰ πνεύματα τῶν δικαίων ἀναπαύονται. Δεῖ οὖν ὑπὲρ τούτου μεγάλως πονῆσαι καὶ ἀγωνίσασθαι· οὐ γάρ ἐστι δίκαιον τὸν νυμφίον διὰ σὲ ἐλθόντα παθεῖν καὶ σταυρωθῆναι, καὶ τὴν νύμφην, δι’ ἣν ὁ νυμφίος παρεγένετο, κεχαυνωμένην εἶναι καὶ ῥέμβεσθαι.
Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς φαινομένοις, ἐὰν ᾖ τις πόρνη, πᾶσιν ἐπιδίδωσιν ἑαυτὴν ἀτάκτως, οὕτω καὶ ἡ ψυχὴ παντὶ ἐπιδέδωκεν ἑαυτὴν δαίμονι καὶ φθείρεται ὑπὸ τῶν πνευμάτων. Εἰσὶ γὰρ οἱ ἔχοντες τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸ κακὸν κατὰ προαίρεσιν, τινὲς δὲ παρὰ προαίρεσιν. Καὶ τί ἐστι ταῦτα; Οἱ μὲν κατὰ προαίρεσιν ἔχοντες τὸ κακόν, οὗτοί εἰσιν οἱ τὸ ἑαυτῶν θέλημα ἐπιδιδόντες τῇ κακίᾳ καὶ συνηδόμενοι καὶ φιλιάζοντες· οὗτοι εἰρήνην ἔχουσι μετὰ τοῦ σατανᾶ καὶ οὐ ποιοῦσι πόλεμον ἐν τοῖς λογισμοῖς μετὰ τοῦ διαβόλου.
Οἱ δὲ παρὰ προαίρεσιν, οὗτοι ἔχουσι τὴν ἐν αὐτοῖς ἁμαρτίαν «ἀντιστρατευομένην ἐν τοῖς μέλεσιν» αὐτῶν κατὰ τὸν ἀπόστολον. Καὶ ἔστιν ἡ ὀμιχλώδης δύναμις καὶ τὸ κάλυμμα παρὰ προαίρεσιν, καὶ οὐ συμφωνοῦσιν ἐν τοῖς λογισμοῖς οὔτε συνήδονται ἢ ὑπακούουσιν, ἀλλ’ ἀντιλέγουσι καὶ ἀντιπράττουσιν, ἀντιπίπτουσιν, ὀργίζονται ἑαυτοῖς· οὗτοι πολύ εἰσι καλλίονες καὶ τιμιώτεροι παρὰ Θεῷ ὑπὲρ ἐκείνους τοὺς ἰδίᾳ προαιρέσει τὸ θέλημα αὐτῶν ἐπιδιδόντας τῇ κακίᾳ καὶ συνηδομένους.
Ὥσπερ ἐὰν ᾖ βασιλεὺς καὶ εὕρῃ πενιχράν τινα κόρην ῥάκη ἐνδεδυμένην, καὶ μὴ ἐπαισχυνθῇ, ἀλλὰ ἄρῃ αὐτῆς τὰ ῥυπαρὰ ἐνδύματα καὶ ἀποπλύνῃ τὴν μελανίαν καὶ κοσμήσῃ αὐτὴν ἐνδύμασι λαμπροῖς καὶ ποιήσῃ αὐτὴν κοινωνὸν βασιλέως καὶ τῆς τραπέζης αὐτοῦ, καὶ τῆς εὐωχίας μεταδῷ αὐτῇ, οὕτως καὶ ὁ Κύριος εὗρε τὴν ψυχὴν τετραυματισμένην καὶ πεπληγμένην καὶ ἔδωκεν αὐτῇ φάρμακον καὶ ἐξέδυσεν αὐτὴν τὰ μέλανα ἐνδύματα καὶ τὴν αἰσχρότητα τῆς κακίας καὶ ἐνέδυσεν αὐτὴν ἐνδύματα βασιλικά, ἐπουράνια τῆς θεότητος, φωτεινὰ καὶ ἔνδοξα, καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ στέφανον καὶ ἐποίησεν αὐτὴν κοινωνὸν τραπέζης βασιλικῆς εἰς χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν· καὶ ὥσπερ ὅταν ᾖ παράδεισος καὶ ἔχῃ ἐκεῖ δένδρα καρποφόρα καὶ ὅλα εὐώδη, καὶ ὦσιν ἐκεῖ τόποι πολλοῖς ἐπιτερπεῖς, ὅλοι ὡραῖοι καὶ πεπληρωμένοι εὐωδίας καὶ ἀναπαύσεως, καὶ ὅστις ἂν ἀπέλθῃ ἐκεῖ, εὐφραίνεται καὶ ἀναπαύεται, οὕτως γίγνονται αἱ ψυχαὶ ἐν τῇ βασιλείᾳ.
Ὅλοι εἰσὶν ἐν χαρᾷ, ἐν εὐφροσύνῃ καὶ εἰρήνῃ βασιλεῖς καὶ κύριοι καὶ θεοί· γέγραπται γάρ· «βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων». Οὐκ ἔστιν οὖν τὸ τυχὸν ὁ Χριστιανισμός· «τὸ γὰρ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν». Ἐπίγνωθι οὖν σου τὴν εὐγένειαν, ὅτι εἰς βασιλικὸν ἀξίωμα ἐκλήθης, «γένος ἐκλεκτόν, ἱεράτευμα καὶ ἔθνος ἅγιον»· τὸ γὰρ μυστήριον τοῦ Χριστιανισμοῦ ξένον ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ μὲν φαινομένη δόξα τοῦ βασιλέως καὶ ὁ πλοῦτος ἐπίγειά ἐστι καὶ φθαρτὰ καὶ παρερχόμενα, ἐκείνη δὲ ἡ βασιλεία καὶ ὁ πλοῦτος πράγματά ἐστι θεῖα, πράγματα ἐπουράνια καὶ ἔνδοξα, μηδέποτε παρερχόμενα ἢ λυόμενα· συμβασιλεύουσι γὰρ τῷ ἐπουρανίῳ βασιλεῖ ἐν τῇ ἐπουρανίῳ ἐκκλησίᾳ.
Καὶ «πρωτότοκος μέν ἐστιν αὐτὸς ἐκ νεκρῶν», πρωτότοκοι δὲ καὶ αὐτοί. Ἀλλὰ καίπερ τοιοῦτοι ὄντες ἐκλεκτοὶ καὶ δόκιμοι παρὰ Θεῷ, παρ’ ἑαυτοῖς εἰσιν ἐλάχιστοι καὶ λίαν ἀποδεδοκιμασμένοι. Καὶ τοῦτο αὐτοῖς ὡς φυσικὸν καὶ πηκτόν ἐστι, τὸ μηδὲν ἑαυτοὺς ἡγεῖσθαι.
Μάθε την ευγένεια και την αξία σου, άνθρωπε, και πόσο τιμημένος είσαι. Είσαι αδελφός του Χριστού, φίλος ενός βασιλιά, και νύφη του επουράνιου Νυμφίου. Όποιος μπορεί να κατανοήσει την αξία της δικής του ψυχής, αυτός μπορεί να καταλάβει τη δύναμη και τα μυστήρια του Θεού. Και μάλιστα, αυτή η κατανόηση τον κάνει πιο ταπεινό, γιατί βλέπει με τη βοήθεια του Θεού την πτώση και τις αδυναμίες του.
Όπως ο Χριστός πέρασε μέσα από τα πάθη και τον σταυρό και έτσι δοξάστηκε και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα, έτσι και εσύ πρέπει να συμμετάσχεις στα πάθη Του, να σταυρωθείς μαζί Του, και έτσι να ανέβεις και να καθίσεις μαζί Του. Με αυτόν τον τρόπο, θα ενωθείς με το σώμα του Χριστού και θα βασιλεύεις αιώνια μαζί Του, αν υποφέρουμε μαζί Του, ώστε να δοξαστούμε μαζί Του.
Όσοι καταφέρουν να ξεπεράσουν και να νικήσουν τα εμπόδια της αμαρτίας, θα εισέλθουν στην επουράνια πόλη. Αυτή η πόλη είναι γεμάτη ειρήνη και έχει πολλά αγαθά. Εκεί βρίσκονται οι ψυχές των δικαίων και αναπαύονται. Για αυτό πρέπει να εργαστούμε σκληρά και να αγωνιστούμε πολύ. Δεν είναι δίκαιο ο Νυμφίος να υποφέρει και να σταυρωθεί για εσένα, και εσύ, που είσαι η νύφη Του, να μένεις αδιάφορη και να περιφέρεσαι απρόσεκτα.
Όπως, για παράδειγμα, μια πόρνη, που δίνεται άτακτα σε όλους, έτσι και η ψυχή που παραδίδεται στους δαίμονες καταστρέφεται από τα πονηρά πνεύματα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την αμαρτία επειδή την επιλέγουν, και άλλοι που την έχουν χωρίς να τη θέλουν. Τι σημαίνει αυτό; Αυτοί που επιλέγουν την κακία, είναι εκείνοι που παραδίδουν τη θέλησή τους στο κακό και το απολαμβάνουν. Αυτοί έχουν ειρήνη με τον σατανά και δεν πολεμούν τους πονηρούς λογισμούς. Αντίθετα, εκείνοι που έχουν την αμαρτία παρά τη θέλησή τους, βλέπουν την αμαρτία να μάχεται μέσα τους, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.
Η δύναμη της αμαρτίας και το σκοτάδι που τη συνοδεύει υπάρχουν χωρίς τη θέλησή τους. Δεν συμφωνούν με τους πονηρούς λογισμούς, ούτε τους αρέσουν, ούτε τους υπακούν. Αντιδρούν, αντιστέκονται, και θυμώνουν με τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ καλύτεροι και πιο πολύτιμοι ενώπιον του Θεού, σε σύγκριση με εκείνους που παραδίδουν τη θέλησή τους στην κακία και την απολαμβάνουν.
Όπως ένας βασιλιάς βρίσκει μια φτωχή κοπέλα ντυμένη με κουρέλια, δεν ντρέπεται, αλλά της βγάζει τα βρώμικα ρούχα, την καθαρίζει, τη στολίζει με λαμπρά ρούχα και την κάνει μέτοχο της βασιλικής του ζωής, έτσι και ο Κύριος βρήκε την ψυχή πληγωμένη και τραυματισμένη. Της έδωσε θεραπεία, της έβγαλε τα βρώμικα ρούχα της κακίας, και την έντυσε με βασιλικά, επουράνια, λαμπερά και ένδοξα ρούχα. Της έδωσε στεφάνι και την έκανε μέτοχο της βασιλικής Του τράπεζας, γεμάτη χαρά και αγαλλίαση.
Όπως ένας παράδεισος γεμάτος καρποφόρα δέντρα, ευωδιές και όμορφες τοποθεσίες, που προσφέρουν χαρά και ανάπαυση σε όποιον τον επισκεφτεί, έτσι είναι οι ψυχές στη βασιλεία του Θεού. Είναι όλες γεμάτες χαρά, ευτυχία, και ειρήνη. Είναι βασιλείς, κύριοι, και «θεοί», γιατί ο Χριστός είναι «ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων».
Ο Χριστιανισμός δεν είναι κάτι συνηθισμένο, γιατί «το μυστήριο αυτό είναι μεγάλο». Μάθε, λοιπόν, την ευγένειά σου, γιατί έχεις κληθεί σε ένα βασιλικό αξίωμα. Είσαι «γένος εκλεκτό, ιερατείο και έθνος άγιο». Το μυστήριο του Χριστιανισμού είναι ξένο και διαφορετικό από αυτόν τον κόσμο. Η δόξα των επίγειων βασιλιάδων είναι φθαρτή και παροδική, ενώ η βασιλεία του Θεού είναι αιώνια και ένδοξη. Είναι γεμάτη θεϊκά, επουράνια αγαθά που δεν φθείρονται ποτέ.
Στη βασιλεία του Θεού, οι εκλεκτοί Του βασιλεύουν μαζί Του. Είναι οι «πρωτότοκοι», μαζί με τον Χριστό, που είναι «ο Πρωτότοκος από τους νεκρούς». Όμως, παρόλο που είναι εκλεκτοί και αποδεκτοί από τον Θεό, θεωρούν τον εαυτό τους ασήμαντο και χωρίς αξία. Αυτό είναι φυσικό γι’ αυτούς, γιατί καταλαβαίνουν ότι η τιμή που έχουν προέρχεται από τον Θεό και όχι από τον εαυτό τους.
Comentarios