Ἦχος α'
Μὴ προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς, ἀδελφοί· ὁ γὰρ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τελωνικῶς διὰ νηστείας κράζοντες· Ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεός, τοῖς ἁμαρτωλοῖς.
Ελάτε από τώρα, την αρχή του Τριωδίου, να αρχίσουμε ολόψυχη και ολόθερμη προσευχή, αδελφοί, ελάτε να προσευχηθούμε. Αλλά ας προσέξουμε να μην προσευχηθούμε υπερήφανα όπως ο Φαρισαίος, αλλά ταπεινά σαν τον Τελώνη. Διότι όποιος υψώνει τον εαυτό του, χωρίς να του πρέπει, αυτός εξευτελίζεται. Ας ταπεινωθούμε, λοιπόν, σαν τον Τελώνη και με την νηστεία προσευχόμενοι ας φωνάξουμε στον Θεό: Λυπήσου μας, Θεέ μας, τους αμαρτωλούς, λυπήσου μας και σώσε μας.
1. Ton
Lasst uns nicht beten nach Pharisäerart, ihr Brüder. Denn wer sich selbst erhöht, der wird erniedrigt werden. Demütig lasst uns sein vor Gott wie der Zöllner. Fastend lasst uns rufen: Gott, sei uns Sündern gnädig.
Φαρισαῖος κενοδοξίᾳ νικώμενος, καὶ Τελώνης τῇ μετανοίᾳ κλινόμενος, προσῆλθόν σοι τῷ μόνῳ Δεσπότῃ, ἀλλ' ὁ μὲν καυχησάμενος, ἐστερήθη τῶν ἀγαθῶν, ὁ δὲ μὴ φθεγξάμενος, ἠξιώθη τῶν δωρεῶν. Ἐν τούτοις τοῖς στεναγμοῖς, στήριξόν με Χριστὲ ὁ Θεὸς ὡς φιλάνθρωπος.
Με αυτό λέμε προς τον Θεό: Κύριε, ήλθε να προσευχηθεί σε Σένα ο Φαρισαίος, ήλθε και ο Τελώνης. Αλλά τι διαφορά μεταξύ των δύο. Ακόμη και αν και οι δυο τους ήταν αμαρτωλοί και ένοχοι, ο ένας, ο Φαρισαίος, νικήθηκε από την κενοδοξία και καυχήθηκε εμπρός σου για κάτι καλά που είχε. Για αυτό έχασε τον μισθό των έργων των καλών. Ο άλλος, ο Τελώνης, είχε συναίσθηση πως είναι ένοχος και αμαρτωλός και δεν άνοιξε το στόμα του, παρά για να πει το «ήμαρτον» και να ζητήσει το έλεος Σου. Για αυτό και αξιώθηκε να λάβει τις μεγάλες δωρεές Σου. Στέναξε ο Τελώνης. Τέτοιους στεναγμούς δώσε μου και μένα, Θεέ μου, στεναγμούς μετάνοιας και συντριβής. Πάνω σε αυτούς στήριξε με, Χριστέ μου, Κύριε και Θεέ μου, και σώσε με σαν φιλάνθρωπος που είσαι.
Der Pharisäer, von Prahlsucht besiegt, und der Zöllner, in Reue gebeugt, traten hin zu Dir, dem alleinigen Herrn. Der Eine rühmte sich und wurde des Guten beraubt. Der Andere aber verstummte und wurde der Gnade würdig. In diesen Klagen stärke mich, Christus, Gott, Du Menschenliebender.
Δόξα... Ἦχος πλ. δ'
Παντοκράτορ Κύριε, οἶδα, πόσα δύνανται τὰ δάκρυα· Ἐζεκίαν γὰρ ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου ἀνήγαγον, τὴν ἁμαρτωλὸν ἐκ τῶν χρονίων πταισμάτων ἐρρύσαντο, τόν δὲ Τελώνην, ὑπὲρ τὸν Φαρισαῖον ἐδικαίωσαν, καὶ δέομαι, σὺν αὐτοῖς ἀριθμήσας, ἐλέησόν με.
Το νόημα: Σε αυτό το Δοξαστικόν, το πρώτον του Τριωδίου, ο θείος της Εκκλησίας υμνωδός με παραδείγματα από την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, εξαίρει τα δάκρυα της μετανοίας του αμαρτωλού. Τονίζει την δύναμη που έχουν να συγκινούν την θείαν ευσπλαγχνίαν και να ελκύουν το έλεος του Θεού επί τον μετανοούντα αμαρτωλό. Απευθύνεται για αυτό προς τον φιλάνθρωπο Θεό και του λέγει ικετευτικά. Παντοκράτορ Κύριε, γνωρίζω, από όσα μας διδάσκουν οι θείες Γραφές Σου, πόση αξίαν και δύναμη έχουν τα δάκρυα της ψυχής που μετανοεί. Τον βασιλέα Εζεκίαν, που έφθασε ως το χείλος του θανάτου από βαρειά ασθένεια, τον έσωσαν από το θάνατο, αφού με δάκρυα θερμά ζήτησε από Σενα την θεραπείαν του. Επίσης, την αμαρτωλή γυναίκα, όπως αναφέρουν τα ιερά Ευαγγέλια, και αυτήν την έσωσαν από τα πολλά της αμαρτήματα, στα οποία χρόνια πολλά έπεφτε η ταλαίπωρη. Αλλά και τον Τελώνην, που στέναξε για τις αμαρτίες του και με βαθιά συντριβή και κλάμματα ζήτησε το έλεός Σου, περισσότερο από τον ασυγκίνητο ενώπιον των αμαρτιών του Φαρισαίο τον δικαίωσαν. Σε παρακαλώ, λοιπόν, και εγώ τώρα, δώσε μου δάκρυα θερμά και βάλε με στην ίδια σειρά με αυτούς και ελέησέ με.
Ehre ... (8. Ton)
Herr, Allherrscher, ich weiß, welche Wunder Tränen wirken. Hiskia führten
sie heraus aus Todespforten [Is 38,9-20]. Von früheren Sünden befreiten sie die
Sünderin [Maria von Ägypten], rechtfertigten den Zöllner vor dem Pharisäer.
Ich bitte, zähle mich zu ihnen, erbarme Dich meiner.
Καὶ νῦν...
Θεοτοκίον τὸ α' τοῦ ἐνδιατάκτου Ἤχου. Εἴσοδος, καὶ τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο.
Εἰς τὴν Λιτὴν στιχηρὰ τοῦ ἁγίου τῆς Μονῆς. Ἀπόστιχα τῆς Ὀκτωήχου τὰ κατ'
Ἀλφάβητον.
Auch jetzt ...
Das erste Theotokion nach dem Ton des Tages. Einzug, und das Prokimenon des Tages.
Der Herr ist König, Er hat sich mit Hoheit bekleidet.
Zum Umzug. Stichira des Heiligen des Klosters. Aposticha nach dem Alphabet aus dem Oktoichos.